فیلرها به دو دسته‌ی قابل جذب و غیر قابل جذب تقسیم می‌شوند، یا ماندگار و غیر ماندگار. عمده‌ی فیلرهایی که در حال حاضر در دنیا استفاده می‌شود از فیلرهای قابل جذب‌اند و ۸۰ تا ۹۰ درصد این فیلرها، فیلرهای اسید هیالورونیک هستند. بعد از فیلرهای اسید هیالورونیک، فیلرهای دیگری که استفاده می‌شوند پلی لاکتیک اسید است که آن نیز قابل جذب است، فیلرهای پلی کاپرولاکتون نیز استفاده می‌شوند که آن‌ ها هم قابل جذب‌اند.کلسیم هیدروکسید آپاتیت فیلرهایی هستند که ماندگاری بیشتر نسبت به اسید هیالورونیک دارند و همه‌ی آن ها قابل جذب‌اند.

مهمترین فیلرهای غیر قابل جذب که بحران زیادی هم در گذشته ایجاد کرده اند پاژ می‌باشد و همچنین سیلیکون نیز فیلر غیر قابل جذبی است.

امروزه عمدتاً از فیلرهای غیر قابل جذب برای بادی، مثلاً سیلیکون پروتز پستان و یا سیلیکون برای پروتز باسن استفاده می‌گردد. همچنین برای پروتز ساق و پروتز سینه در آقایون هم از این فیلرها استفاده می‌شود.

فیلرهای اسید هیالورونیک که مهمترین گروه فیلرها و موضوع بحث هستند، معمولا برندهای معتبر آن‌ها، چندین نوع فیلر دارند: فیلرهای درشت مولکول، متوسط مولکول، ریز مولکول و بسیار ریز مولکول. مثلاً در مورد فیلر اینوسنس، ما فیلر درشت مولکول شیپ را داریم. یه لول پایین تر استایل، یه لول پایین تر اسمایل و یه لول پایین تر سیلک است. که شیپ را برای حجم‌دهی استفاده می‌کنیم. در واقع فیلرهای درشت مولکول برای حجم دهی استفاده می‌شوند. اکثر لاین‌ها، فیلرهای درشت مولکول، میان مولکول و ریز مولکول را دارند.